"လြမ္းငွက္တြန္က်ဴး အတာေႏြတန္ခူး"

ပိေတာက္ေတြပြင့္ေနတာ နွစ္ရက္ရွိပါၿပီေကာ--
ပြင့္ပြင့္ခ်င္း ေန ့ကတည္းက ေဒၚၾကီးစိုး က
ပိေတာက္ေတြ ခူးမယ္လုပ္ေနလို ့ တားထားရတယ္။

“
ေဒၚၾကီးစိုးရယ္--ပိေတာက္ေတြကို မခူးပါနဲ ့
ေၾကြတဲ့အထိ ဒီအတိုင္းထားထားပါေနာ္-”

ေမ ေၿပာေတာ့ ေဒၚၾကီးစိုးက သက္ၿပင္းခ်ၿပီး
စိတ္မေကာင္းတဲ့
ေလသံနဲ ့ ေၿပာတယ္ေလ။
ပိေတာက္ေတြေၾကြ တဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီး ပန္းေၾကြလမ္းကို ေလွ်ာက္ဦးမလို့လား ေမရယ္-တဲ့
ဟုတ္တယ္--ေမ ပန္းေၾကြလမ္းကို ေလွ်ာက္ဦးမယ္
ေဟာ---အိ္မ္ၿပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ ဟိုး ၿခံအေနာက္ဖက္ က ေအာ္သံေလး သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ --
ေမ ့ႏွလံုးသားအစံုဟာ တဆတ္ဆတ္ခုန္တာၿမန္လာတယ္--

ပိေတာက္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ ့လမ္းေလးကေန
ၿခံေနာက္ စမ္းေခ်ာင္းေလးဆီကို
မ တလွမ္းခ်င္းလွမ္း ေလွ်ာက္ သြားမိတယ္။
လမ္းတေလွ်ာက္ ေမႊးအီခ်ိဳသင္းေနတဲ ့ ပိေတာက္နံ ့ေလးက
ေမ့ကို ၾကိဳ ေနတယ္။ေလေၿပ အေ၀့မွာ တလြင့္လြင့္ေၾကြက်
လာတဲ ့ပိေတာက္ပြင့္ေလးေတြက ကလူၾကည္စယ္ေန
သလိုပါပဲလား-
တသြင္ သြင္ စီးေနတဲ ့စမ္းေခ်ာင္းနားေလးအေရာက္ မွာ ပိေတာက္၀ါ၀ါ ေတြ ခင္းထားတဲ ့ ေၿမၿပင္ ေပၚ ေမ ဒူးေထာက္လိုက္ရင္း ၿပန့္ၾကဲေနတဲ ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကိုလိုက္ေကာက္ ေနတုန္းမွာ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းက ငွက္ကေလးရဲ ့အသံကို ေမ ၾကားေနရၿပီ

ဥၾသ--ဥၾသ
ေဟာ--ေမ ့အေဖာ္ေလးလာၿပီပဲ။
ေမ နဲ ့ အတူ လြမ္းေနက် လြမ္းေဖာ္ေလးက
ပိေတာက္ပြင့္ခ်ိန္ မွာမွ အလြမ္းေတး လာသီေနပါေပါ ့လား။
တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနတဲ ့ႏွလံုးသားထဲလည္းဥၾသ ေလးနဲ့အၿပိဳင္ ၿမည္ေၾကြးသီၾကဴးေနတဲ့ အသံေလးက
အေမာင္--အေမာင္--တဲ ့

စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲကို ပန္းေၾကြ ပြင့္ေလးေတြ ေမွ်ာရင္း
ရင္ထဲမွာ စူးနင့္နာက်င္ေနတယ္
ပိေတာက္ေတြလဲ ပြင့္ဖူးတဲ ့ ဒီအတာေႏြဦး ေရာက္ၿပန္ၿပီအေမာင္ရယ္--
ဥၾသေလးကေလ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေမ ့ဆီ အခ်ိန္မွန္ လာတယ္အေမာင္ရဲ ့
ပိေတာက္ပြင့္ေလးေတြကလဲပြင့္ေပးၾကတယ္

ေမ ့ဆီ ၿပန္မလာႏိုင္ေတာ့တာ ေမ ခ်စ္ရတဲ ့အေမာင္ ပဲေလ--

မနက္ၿဖန္ဆို သၾကၤန္ ၾကိဳတဲ့ ေန ့ေလ အေမာင္
ေမ အစြမ္းကုန္ အလွေတြၿပင္ ၿပီး အေမာင္ေလာင္းမယ့္ အတာေရဦးကိုရင္တခုန္ခုန္ေစာင့္ၾကိဳ ေန က် အခ်ိန္ေပါ ့-
မနက္ၿဖန္လည္း ေမ အလွၿပင္ထားမယ္ေနာ္

အေမာင္မလာရင္လည္းလည္းေနေပါ ့
ေမတို့ရဲ ့ အခ်စ္နွစ္ပတ္လည္ေန ့ ေလးမွာ ေမကေတာ့
အလွေတြၿပင္မွာပဲႏွလံုးသားထဲက အေမာင့္ကိုခ်စ္တဲ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြ နဲ့အတူအေမာင္မရွိေတာ့တဲ ့့ဒီနွစ္သၾကၤန္ကို လည္း
ေမ ၾကိဳရဦးမွာေပါ ့ ခ်စ္တဲ့အေမာင္ရယ္

        xxxxxxxx

ငယ္ေဖာ္ ၊ငယ္ခ်စ္ဦး၊ငယ္က်ြမ္းေဆြ --ဘယ္လိုပဲေၿပာေၿပာ
ေမ ့ နွလံုးသားကခ်စ္ဦးသူ က အေမာင္ပဲေလ။
အပ်ိုေဖာ္၀င္စကတည္းက ေမ ့စိတ္အစဥ္က ိုစိုးမိုးထားသူကလည္းအေမာင္ ပဲ။
တလမ္းတည္းေနၿပီး အိမ္ခ်င္းလဲမေ၀းဘဲ လူၾကီးခ်င္းလည္း
ရင္းနွီးၾကလို ့ အေမာင္နဲ ့ေမ က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခင္မင္တြယ္တာလာခဲ့ေနၾကတယ္။
ေက်ာင္းမွာ စာေတာ္ ၿပီး အသင္းအဖြဲ ့ေတြမွာ ဦးေဆာင္ပါ၀င္တတ္တဲ့အေမာင္ကေမ ့ထက္
တတန္းပဲၾကီးေပမယ္ ့ သိပ္လူၾကီးဆန္တာပဲ။
သိပ္လဲဆရာလုပ္ခ်င္တာေလ။

အေမာင္ --ဆိုတဲ့နာမည္ကိုေတာင္ ေမ့ဘာသာ ရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလးၾကိတ္ေခၚေနေပမယ့္ သူ ့ေရွ ့မွာေတာ့ မေခၚရဲဘူး။
မိသားစုမွာ အငယ္ဆံုးသမီး ေမ က ကေလးဆန္ ၊ ႏြဲ ့ဆိုး
ဆိုးတတ္သေလာက္ သားၾကီးၿဖစ္တဲ ့အေမာင္ကေတာ့ လူၾကီးဆန္ၿပီး တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္တယ္။
ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေတြတသီၾကီးနဲ ့ ေအာင္ၿပီး အေမာင္ ေဆးေက်ာင္းတက္ရေတာ့ေမ ေပ်ာ္လိုက္တာ။
ေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကင္ၾကင္နာနာ ေဆးကုေပးတဲ ့
ဆရာ၀န္ေတြကို သိပ္သေဘာက်တာေလ-အေမာင့္ကို ဒီအေၾကာင္းေၿပာၿပေတာ့့ေမ ့ေခါင္းကို ပုတ္ၿပီး --

“ေမက ကိုယ့္ ကို ခုကတည္းက ေဆးကုေပးခိုင္းေနတာေပါ ့ေလ-”လို ့ ခ်စ္စႏိုးၾကည္စယ္တယ္-

အဲဒီကတည္းက အရာရာေမ့အေပၚ အလိုလိုက္ ဂရုစိုက္တတ္တဲ ့အေမာင့္စိတ္ကို ေမ သိရွိၾကည္ႏူးခဲ့ရတယ္-
အေမာင္နဲ့ ေက်ာင္းအတူတူတက္ခ်င္လို ့ အသည္းအသန္စာၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ္ ့အမွတ္စာရင္းထြက္တဲ့ အခါ ေဆးအမွတ္ မမွီေတာ ့ ေမ ငိုလိုက္ရတာ--
အဲဒီတုန္းက ေမ့ကို စိတ္ရွည္လက္၇ွည္ရွင္းၿပခဲ့တယ္--

“ေမကဘာလို ့ေဆးေက်ာင္းတက္ခ်င္တာလဲ--ေမ့ပံုစံၾကည့္ရတာ ေဆးပညာကိုလဲဒီေလာက္ၾကီး ၀ါသနာပါပံုမရပါဘူး-“

ေဆးေက်ာင္းမွာ အေမာင္ရွိလို့--လို့မေၿပာရဲေတာ့ ေမ ၿငိမ္ေနရတာေပါ ့

“ ဒီမယ္--ကိုယ္ ေၿပာၿပမယ္ ေမ၊ လူေတြဟာ ကိုယ္ ၀ါသနာ
ပါ၇ာနဲ ့ အသက္ေမြးမွ ဘ၀မွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာ ၊ ေအး-တခ်ိုဳ ့က ဘ၀ေပးအေၿခအေနအရ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ့မရွိလို့သာ ေပ်ာ္ရာမလုပ္ရဘဲ သင့္ေတာ္ရာလုပ္ကိုင္ ရင္းဘ၀ ကိုရွင္သန္ေနၾကရတာ၊ ခု ေမ က ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတုန္း
ကိုယ္၀ါသနာပါရာပညာနဲ ့အသက္ေမြး ပါလား-
ကိုယ္က ဘာလုပ္၇ရင္ေပ်ာ္မလဲ ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစားၾကည့္”

“ အင္း-- ေမေလ ကေလးေလးေတြကို ခ်စ္တယ္
သူတို့ကို စာသင္ေပးခ်င္တယ္ ”

“ ဒါဆို--ေမ ဆရာမ လုပ္ေပါ ့--”

အေမာင္ေၿပာသလို ေမ ဆရာအတတ္သင္ ပညာရပ္ကို ေရြးခဲ့တယ္။
အမွတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရၿပီး တၿခားလိုင္းေကာင္းေတြ
ေရြးလို ့ရပါရဲ ့နဲ ့ ဆရာမလုပ္မယ္ ့ ေမ့ကို အားလံုးက ေၿပာဆိုေနၾကေပမယ္ ့ အေမာင္ေၿပာတဲ့ အတိုင္း
ကိုယ္၀ါသနာပါရာပညာ သင္ရတာမို ့ေမ ေပ်ာ္တယ္--

ေနာက္ဆို လူနာေတြကို ၾကင္ၾကင္နာနာေဆးကုေပးေန
တဲ ့အေမာင့္အနားမွာေနၿပီး အနာဂါတ္ ရဲ ့ အဖူးအပြင္ ့ၿဖစ္တဲ ့
ကေလးေလးေတြကို ေမက စာၿပေပးမယ္ေလ-

ေမ ့ဘာသာ တိတ္တခိုး ၾကည္ႏူးစိတ္ကူးေနရေပမယ္ ့
အေမာင္က ေတာ့ ေဆးေက်ာင္းစာေတြနဲ့ နပန္းလံုးရင္း တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္သာကုန္သြားတယ္
ေမတို့ အေၿခအေန က ထူးမလာဘူး-

ဒါေပမယ့္ေလ ခံစားခ်က္ခ်င္း တူၿပီး
စိတ္ခ်င္းနီးစပ္ေနလို့လားပဲ--

အေမာင့္ရင္ထဲမွာ ေမ ရွိေနတယ္လို ့ အလိုလို သိေနတယ္။
ဘာၿဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း အေမာင္ေလာင္းတဲ့ အတာေရဦးနဲ့ အေမာင္ေပးတဲ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြက သက္ေသေပါ့ေနာ္။

ဒီလိုနဲ ့…|
အေမာင္လည္းဆရာ၀န္ၿဖစ္လို ့ ေမလည္းမူလတန္းၿပဆရာမေလးျဖစ္လာခဲ့တယ္-

အဲဒီနွစ္ရဲ့ သၾကၤန္ဟာ မေမ့နိုင္တဲ့ အမွတ္တရပါ။

ထံုးစံအတိုင္း အၾကိဳေန ့မနက္မွာ ေမ အလွေတြၿပင္ၿပီး အေမာင္အလာကိုေစာင့္တယ္-
အၾကိဳေန ့ဆို အေမာင္ က အိမ္မွာလုပ္တဲ့သၾကၤန္မုန့္တစ္ခုခု
ယူလာၿပီး ေမ တို့အိမ္လာေပး ရင္း ေမ့ကိုေရလာေလာင္းတာ အိမ္သားေတြကလည္းသိၿပီး ၾကည္ၿဖဴတယ္။

မုန္ ့ခ်ိဳင့္ၾကီးကတစ္ဖက္ ပိေတာက္ပန္းေတြကတစ္ဖက္နဲ ့
အေမာင္ ေမ့ဆီ ေရာက္လာတယ္။

“ဟယ္--ပန္းေတြကလွလိုက္တာ--ေမ့ ကိုေပးမလို့လား-”

“ဟုတ္တယ္--ပန္းလည္းေပးမယ္-ေရလည္းေလာင္းမယ္-
ေနာက္ၿပီး ေမ ့ကိုေၿပာစရာရွိလို ့
အခု --ကိုယ္ ပို့စတင္က်ၿပီး နယ္သြားရေတာ့မယ္-”

“ဟင္--ဘယ္ဘက္လဲ၊ အေ၀းၾကီးလား”

“အင္း-နည္းနည္းေတာ့ေ၀းတယ္ေမ--
အညာမက်တက် ေနရာေလးေပ ါ ့-”

“ဒါဆို အဲဒီမွာပဲေနၿပီး ရန္ကုန္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ့ဘယ္ၿပန္လာႏိုင္မလဲေနာ္”

“ဟုတ္တယ္”

“ေတာထဲသြားမယ့္ အစား-အန္တီတို ့ သြားေစခ်င္တဲ့
အဂၤလန္ပဲ ပညာေတာ္သင္သြားၿပီး ပါရဂူဘြဲ ့ ယူပါလား”

“ကိုယ္-အဂၤလန္မသြားခ်င္ဘူးေမ--
ၿပန္လာၿပီး အထူးကုေဆးခန္းလည္းမထိုင္ခ်င္ဘူး
ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဆးပညာသင္ခ်င္ခဲ့တာ ၿမန္မာၿပည္က အေၿခခံလူတန္းစားေတြ ရဲ ့အသက္ကို ကယ္ခ်င္လို ့ပဲ--
ကိုယ့္မွာ ခိုင္မာတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္-ကိုယ္ေဆးပညာကို လြယ္လြယ္ေလးေတြးၿပီး သင္လာတာမဟုတ္ဘူး-
ေမ ့ကိုေၿပာဖူးသလိုပဲ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိရင္ ကုိယ္ေပ်ာ္ရာဘ၀ကိုပဲေရြးရမယ္။
ခု ကိုယ့္မိသားစု ကဘာပဲေၿပာေၿပာ စီးပြားေရးခိုင္မာတယ္ေလ- ေနာက္ေၾကာင္းေအးၿပီး ကိုယ္ ေငြကို အသည္းအသန္ မရွာလည္းရတဲ့အေၿခအေနမွာ ကိုယ့္ထက္ အမ်ားၾကီး ဘ၀အေၿခအေန နိမ့္က် ဆိုး၀ါးတဲ ့ လူေတြကို ကူရမယ္။
ေမ ့ကို လဲ ေမးခ်င္တယ္-
ကိုယ္နဲ့အတူဆိုေမလိုက္ရဲပါ့မလားလို့”

“ ရွင္--”

“ကိုယ္နဲ့တစ္သက္လံုးဘ၀ခရီးလမ္းအတူ ေလွ်ာက္ရဲလား--လို ့-”

ၾကည့္-အဲဒီအေမာင္ဟာေလ
ခ်စ္တယ္၊ၾကိဳက္တယ္ အရင္မေၿပာဘူး--
ေမ စိတ္ ေကာက္ခ်င္လာၿပီ

“ေမ--မ်က္နွာၾကီးက ဘယ္လိုၿဖစ္သြားတာလဲ--ကိုယ္ေၿပာတာမၾကိဳက္လို့လား-”

“ဟုတ္တယ္--မၾကိဳက္ဘူး-ဘာၿဖစ္လို့ ေမ့ကို
တစ္ဘ၀ လံုး အတူေခၚ ခ်င္တာလဲ-ဆိုတာ အရင္ေၿပာေပါ ့-”

“ေၾသာ္-ေမရယ္-ေမ့ကိုခ်စ္လို့ေပါ ့ကြယ္-
တို့ႏွစ္ေယာက္တြယ္လာတဲ ့သံေယာဇဥ္ၾကိဳးက
တစ္ဘ၀စာ ခိုင္ၿမဲေနၿပီပဲ”

အို--ေပ်ာ္လိုက္တာ--အေမာင္က ေမ့ကို ခ်စ္သတဲ ့
တစ္ဘ၀လံုး အတူလက္တြဲ ေလွ်ာက္မတဲ့

“ေမ--ဘာမွလဲၿပန္မေၿဖပါလား--ေၿပာေလ
ကိုယ္နဲ့ အတူ လိုက္ႏိုင္ပါ့မလား-”

“ေမးေနရေသးလား အေမာင္ရယ္-”

“ဘယ္လို --ကိုယ့္ကို ေမ ဘယ္လို ေခၚလိုက္တယ္--”

“အေမာင္လို့--ေလ--
ေမ့ရင္ထဲက တစ္သက္လံုးၾကိတ္ေခၚလာတဲ့နာမည္ေပါ့
ခုမွပဲတရား၀င္ေခၚခြင့္ရေတာ့မယ္
ေမေခၚတာၾကိဳက္လားဟင္-”

အေမာင္က ေမ ေမးတာမေၿဖဘဲ ေမ ့မ်က္နွာေလးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးႏူးညံ့ၾကင္နာစြာ ၿပံဳးလိုက္တယ္
ျပီးေတာ ့ ေမ့ကို ေရေလာင္းတယ္-

“ ဒီအတာေရက ကိုယ့္ရဲ ့ခ်စ္ေမတၱာေရစင္ေပါ ့ေမ--
ေဟာ့ဒီပိေတာက္ပန္းေလးကကိုယ့္ရဲ ့ ေမတၱာပန္းေလး--”

အေမာင္ကမ္းေပးတဲ ့ ေမႊးၾကိဳင္ေနတဲ ့ေရႊအိုေရာင္ ပိေတာက္ခိုင္ေလးကို ေမ ဖြဖြေလးေမႊးလိုက္တယ္-

ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးလိုက္တာ--

ေမ့ဘ၀မွာ အေမာင္ ့ခ်စ္ၿခင္ းေမတၱာ နဲ ့အားလံုးၿပည္စံု လံုၿခံဳသြားပါၿပီ။
အရာရာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္သေဘာထား ေၿဖာင့္မတ္တဲ ့
ၾကင္နာတတ္တဲ ့ အေမာင္နဲ့သာဆိုရင္ေလ
ဘ၀ခရီးလမ္းဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း ေပါ ့အေမာင္ရယ္-
ေမ ေလွ်ာက္ရဲပါတယ္--

xxxxxxxx

ကေလးေလးေတြ စာသင္ေပးရင္ း ၊ေမတို့ႏွစ္ေယာက္ ေရွ့ေရးအတြက္ လိုအပ္တာေတြၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ရင္း
အေမာင္နဲ့ ေ၀းေနရတဲ ့ လြမ္းရက္ေတြကို
ေမ အက်ိဳးရွိရွိ ၿဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ေလ-- ေႏြဂိမာန္ကူးလို ့ဥၾသေလးေတြ
တြန္က်ဴးတဲ့အတာ ရက္ေတြေရာက္ရင္ေတာ့
ေမ အေမာင့္ကိုေမွ်ာ္မိၿပီ။

အေမာင္ကလည္းေလ --သၾကၤန္ပိတ္ရက္ ၿပန္လာမယ္ေၿပာၿပီး
ခုအၾကိဳေန ့ေရာက္ေနၿပီ-

ေမ တမ္းတေၿပာဆိုေနတုန္းမွာပဲ ေမ ့ေရွ ့ကို အေမာင္ေရာက္လာတယ္-

အို--အေမာင္က အသားေတြ ညိဳသြားတယ္
မ်က္နွာကလည္း ပိုလူၾကီးဆန္လာသလိုပဲ

“အေမာင္--အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီလားဟင္--”

“ဟုတ္တယ္ေမ--အခု တာ၀န္က်ေနတဲ ့ရြာၾကီးက
ေတာမက်၊ၿမိဳ ့မက် နဲ့စည္ကားေပမယ္ ့ ေဆးရံုံုမွာ
ဆရာ၀န္က ကိုယ္တေယာက္တည္းေလ-ပင္ပန္းေပမယ့္ေပ်ာ္ပါတယ္ -ေမ့ကိုလဲေၿပာမလို ့
ကိုယ္တို ့လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေနာ္--
အခုတာ၀န္က်တဲ့ေနရာ ေမ့ကိုေခၚသြားမယ္”

ဒီလိုနဲ့ အေမာင့္ကိုပါရမီၿဖည့္ဖို အေမာင္ေခၚတဲ့ေနာက္ ကို ဖ၀ါးေၿခထပ္ လိုက္လာခဲ့ရတယ္- -ေမ့အလုပ္ကိုလည္း
ေမာင္ တို့ရြာ ကေက်ာင္းကို ေၿပာင္းလိုက္တယ္-

ရြာထိပ္က အေမာင္ ၿပင္ဆင္ထားတဲ ့ေမတို့ေနရမယ့္
အိမ္ေလးက ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုးနဲ ့က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပ့မယ္ ့ခ်စ္စရာေလး -- ၿခံၾကီးကလဲအက်ယ္ၾကီးပဲ--
ေမ ့အၾကိဳက္ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြနဲ ့-

“လာ--ေမ့ကိုၿပစရာရွိတယ္”

အေမာင္ေခၚရာ ၿခံေနာက္ဖက္အေရာက္မွာေတာ့--
အို-ပိေတာက္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ ့လမ္းေလးပါလား-
လမ္းအဆံုးမွာ ၾကည္လင္တ့ဲ စမ္းေခ်ာင္းေလး
က စီးဆင္းလို ့--

“သာယာလိုက္တာအေမာင္ရယ္--ေမ စိ္တ္ၾကည္ႏူးလိုက္တာ”

“ဘာမွ ပကာသန မရွိတဲ ့ ဒီေနရာေလးမွာ ေမ ေပ်ာ္ပါ့မလားလို ့
ကိုယ္စိုးရိမ္မိတယ္-”

“ေပ်ာ္တယ္အေမာင္--ေမ -ေပ်ာ္တယ္
အေမာင္ ့ကိုေၿပာခဲ့သလိုပဲ ေမ ဒီရြာေလးမွာေနၿပီး
အေမာင့္ကို ပါရမီ ၿဖည့္ေပးမယ္ေနာ္-”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္-ေမရယ္--ကိုယ္တို ့ ဒီရြာေလးမွာ ဘ၀ကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ၾကမယ္ေနာ္-”

တကယ္ကို အေမာင္ေၿပာသလိုပဲ ေမ တို ့ ဘ၀ေလးကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
ကေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ စာသင္ေပးတဲ ့ ေမ ့ကို
အားလံုးကခ်စ္ခင္ၾကသလိုေဆးကုဖို ့တစ္ခုတည္းမဟုတ္ဘဲ ရပ္ေရးရြာေရးေတြပါ ကူညီေဆာင္ရြက္ အၾကံေပးေနတဲ ့
အေမာင္ ့ကိုရပ္ရြာက အားကိုးေလးစားၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ ့ ဒီရြာေလးနဲ ့ ေမတို ့ဟာ တသားတည္းလို
သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္သြားၿပီး အေမာင္က အစိုးရ အလုပ္ကို ထြက္လိုက္ၿပီးဒီရြာေလးမွာပဲေဆးခန္းဖြင့္ၿပီး အေၿခခ်ေန
ထိုင္ဖို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ေမ ကလည္း
သေဘာတူၾကည္ၿဖဴ စြာ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။

ညဘက္လသာတဲ ့ေန ့ေတြမွာ အေမာင္က
စႏၵရားေလးတီးေတာ ့ ေမကသီခ်င္းဆိုတယ္။
ေမ ့ခံစားခ်က္ အတိုင္းတထပ္တည္းက်တဲ ့
ဘ၀ခ်င္းဆံုေတြ ့ပါရေစ--ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးေပါ ့---

♪ ♫ ♫ တဦးနဲ့ တဦး ခ်စ္ေစေၾကာင္းေတာင္းဆုၿပဳတယ္ေလ
ဘ၀ ဘ၀တိုင္းအသေခ်ၤ၊ပံုပမာႏိုင္းၿပမယ္ေလ-
ေမာင္ေရ--အာကာနန္းေဗြ လွ်မ္းပေန --
စမ္းလေသာ္တာ ေမာင္သာၿဖစ္ရင္ ေလ--
ေမအၿမဲ ေမာင့္အပါးဆီမွမေသြ တဖ၀ါးမွမခြာလိုပါေပ--ေရတြက္ေၿပးကစား--ေငြၾကယ္ေလးမ်ားၿဖစ္ပါရေစ.. ♪ ♫

♪ ♫ အသဲကမၻာအသေခ်ၤ-- ေမာင္နဲ့အတူတြဲ မခြဲ မခြဲပါဘူေးလ-မဟာသမုဒၵရာေရ--ေမာင္ကၿဖစ္ရင္ --ေမကလည္း
မေသြမဆိုင္း ေရလွိဳင္းၿဖစ္ခ်င္တယ္ေလ-
သို ့မဟုတ္ -နွင္းဆီပန္းအဖူးအပြင့္ပမာေလ-ဆူးခက္ေလးေတြအလား ေမ အပါးကခစားပါေမာင္ေရ-
အဆံုးတေန ့မွာေလ - ကႏၱာရေတာေတာင္စခန္းေၿမ
ေရကန္သာ ေမာင္ကၿဖစ္ရင္ေလ--
ႏွစ္ၿဖာ အသင့္ဆင္ ့ ၾကာပန္းတပြင့္ ပြင့္ပါရေစလားေလ-♪ ♫-♪ ♫

ဘ၀ မွာ ဘယ္လို ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမွဳမ်ိဳး လိုရဦးမွာလဲ။

ကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာတတ္ႏိုင္သေလာက္ အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္ေပးရင္း
ခ်စ္ခင္အားကိုးရတဲ ့အေမာင္နဲ ့ ဒီလို သီခ်င္းေလး ဆိုေနရရင္
ေမ ့ဘ၀ဟာၿပီးၿပည့္စံုလွပတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးပါ--
xxxxxxxxxxxxxxx
အေမာင္ေရ--ေလာကဓံတရားဆိုတာ
အယုတ္အလတ္ အၿမတ္မေရြး
လူသားတိုင္းကို ရိုက္ခတ္ေနတာပဲေနာ္--
ဒါကို ေမ ဘ၀နဲ ့ရင္းၿပီးသိခဲ့ရပါတယ္။

ခုတေလာ--အေမာင္ မ်က္နွာမေကာင္းဘူး--
စိတ္ထဲမွာတခုခု ကို
တႏုံ ့နံု ့ ေတြးေနပံုပဲ
ညဘက္လည္း အစည္းအေ၀းရွိတယ္ဆိုၿပီး အိမ္ၿပန္ေနာက္က်တတ္တယ္။
တေန ့မွာ ေဒၚၾကီးစိုးဆိုတဲ ့ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာတယ္။

“ေမေရ--ေနာက္ဆို အေမာင္က ခရီးေတြ ထြက္စရာရွိမယ္။
ေမ အေဖာ္ရေအာင္ ေဒၚၾကီးစိုးကိုေခၚလာတာ--အရင္သမီးေလးကလုပ္ေက်ြးေနတဲ ့မုဆိုးမၾကီး ေလ-
-သူ ့သမီးေလးက ၿမိဳ့ကၿပန္လာၿပီး အရင္အပတ္က ဆံုးသြားတယ္--

ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံလဲမရွိ လို့ အားကိုးရာမဲ့ၿဖစ္ေနတာ-
ေမ လည္းအေဖၚရေအာင္ ေမာင္ေခၚလာတာ-”

ၾကည့္ရတာ ရိုးသားေအးေဆးပံုရတဲ ့ေဒၚၾကီးစိုးကို ေမ ခင္ပါတယ္။ေမလည္း အေမနဲ့ေ၀းေနခ်ိန္ အားကိုးတိုင္ပင္စရာရသြားတယ္-ေဒၚၾကီးစိုးက စကားေၿပာၾကည့္မွ ေတာ္ေတာ္ရိုးတာပဲ--ကိုယ့္သမီး ဘယ္သြားအလုပ္လုပ္တာ-ဘာေရာဂါၿဖစ္ၿပီးဘယ္လို ဆံုးတယ္ဆိုတာ ေတာင္လံုး၀ နားမလည္ဘူး-

“မသိပါဘူး--ေမရယ္-သမီးေလးက အရင္အိမ္မွာ စက္ခ်ဳပ္ေနတာေလ-အရင္ႏွစ္က ေဒၚၿမၾကည္ က ထိုင္းနယ္စပ္ကအထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ အလုပ္ရွိ တယ္ဆိုၿပီးေခၚသြားတာပဲ- -ေနတာစားတာစရိတ္ၿငိမ္းတဲ ့-
လစာလည္း အေဒၚ ့ကိုမွန္မွန္ပို့ေပးတယ္-
ခု သမီးက ဆံုးခါနီးမွ ၿပန္ေရာက္လာတာ-သူကလဲ အားရင္ၾကတ္ငိုေနၿပီး
အေဒၚ ့ကို ဘာမွေသခ်ာ မေၿပာၿပဘူး--
ေဒၚၿမၾကည္ကိုလဲေမးလို့မရဘူး--ေလ”

ေဒၚၾကီးစိုးစကားေတြ နားေထာင္ၿပီး ေမ ့ရင္ထဲ ထင့္ေနလို ့အေမာင့္ကိုေမးမိတယ္

“ဟုတ္တယ္ ေမ--ခုတေလာ-အေမာင္ လဲ ဒီကိစၥေတြကို ေသခ်ာ
လိုက္စံုစမ္းေနတာ။ဒီရြာကေန ေဒၚၿမၾကည္ ေခၚသြားတဲ ့မိန္းကေလး ေတြမ်ားၿပီ။ သူတို့မိဘေတြကိုေတာ ့နယ္စပ္က စက္၇ံုေတြပို့ထားတယ္ ေၿပာၿ႔ပီး ၿပန္မလာ ၾကတဲ့သူေတြမ်ားတယ္”

“ေဒၚၿမၾကည္ ကို ဘယ္သူမွ မေမးၾကဘူးလား--”

“သူကအရင္ ဒီရြာမွာလဲ ေနခဲ့ဖူးၿပီး ေငြေၾကး လဲ တတ ္နိုင္ေတာ့ ့သူ့ကိုအထင္ၾကီးၿပီးယံုေနၾကတာ။ေဒၚၿမၾကည္က သူတို့ရြာက မိန္းကေလးေတြ
ၿမိဳ့မွာ အလုပ္ရၿပီး အၿမင္က်ယ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ လို႔ ့ပဲေၿပာတယ္။
ခုေခတ္ၾကီးမွာ သူရွာေပးတဲ့ အလုပ္က လစာေတြက လဲမက္ေလာက္စရာ
ဆိုေတာ့ သူေၿပာတာယံုေနၾကတယ္။ အေမာင္ေတာ့ရင္ေလးတယ္-
ခု အေမာင့္စကားကို သေဘာေပါက္နားလည္တဲ ့ လူေတြစုတိုင္ပင္ၿပီး အဲဒီကိစၥကိုေဖာိထုတ္ရမယ္”

“အေမာင္ရယ္--သက္ဆိုင္တဲ့သူေတြ သူ့ဘာသာလုပ္ပေစေပါ ့--အေမာင္ကဆရာ၀န္-

ေဆးကုေပးရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့--စိတ္ ပင္ပန္းပါတယ္”

“ဘယ္လိုေၿပာလိုက္တာလဲေမ--ဒီကိစၥဟာ အားလံုးနဲ့ဆိုင္တဲ ့အမ်ိဳးသားေရးကိစၥ၊
ကိုယ့္ၿမန္မာမိန္းကေလးေတြ တဖက္ႏိုင္ငံ ေရာင္းစားေနၾကတာ-
ဘ၀ပ်က္ေနၾကတာအေသဆိုးနဲ့ေသကုန္ၾကတာ--ဘာမွမဆိုင္ဘူးလား-
ဒီမိန္းကေလးေတြသာ ေမ့ရဲ ့ ညီမေလးေတြ ဆိုရင္ ေမ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ--ကိုယ့္လုပ္အားေလးနဲ ့မိဘ၊ေမာင္နွမ၊ မိသားစုကို လုပ္ေက်ြးခ်င္တာပဲသိၿပီး ဘာမွမသိနားမလည္ၾက တဲ ့ ၊ ရိုးသားၿပီးယံုလြယ္တဲ ့ မိန္းကေလးေတြ ေရတိမ္နစ္ေနၾကတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနၿ႔ပီလဲ-သိလား”

အို--အေမာင္ေအာ္တာ ေမ-ဒီတခါပဲ ခံရဖူးတယ္-ဟုတ္တယ္--
အေမာင္ပင္ပန္း ေနတာမၾကည့္ရက္တဲ ့ေမ ့အေတြးက သိပ္အတၱဆန္သြားတယ္ေနာ္--

“ေမ --ေတာင္းပန္ပါတယ္အေမာင္--ေမ တကိုယ္ေကာင္းဆန္သြားမိတယ္။

ကိုယ္နဲ့မဆိုင္ဘူးလို ့ေနလို့မရတဲ ့ကိစၥၾကီးပါ--အေမာင္မွန္ပါတယ္-

ဒါေပမယ့္-သတိေတာ့ထားေနာ္--အေမာင့္မွာ အႏၱာရယ္ရွိမွာစိုးလို့ပါ”

“ခု ေဒၚၿမၾကည္ ရြာၿပန္ေရာက္ေနတယ္--မနက္ၿဖန္ၿပန္မယ္တဲ ့
ဒီတေခါက္လည္း မိန္းကေလး ငါးေယာက္ေလာက္ပါသြားမယ္ၾကားတယ္- ၾကည့္ရတာ သူက နယ္စပ္မွာ လက္လႊဲနဲ ့ မိန္းကေလးေတြကို ထားခဲ့ပံုပဲ-- ဒီတေခါက္ ဘယ္သူမွ အပါမခံရေအာင္ ကိုယ္ တို့အဖြဲ နယ္စပ္အထိ လိုက္ၾကည့္ရမယ္။ ေမ က ေဒၚၾကီးစိုးနဲ ့ ေနခဲ့ေနာ္”

“ဟင္--သဘက္ခါပဲ--အၾကိဳေန ့ေရာက္ေတာ့မယ္--
အေမာင္က ခရီးထြက္ဦးမွာလား-

“မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ-မနက္ၿဖန္ သူတို့ထြက္တာနဲ ့ ကိုယ္တို ့လိုက္ထြက္ရမွာ--ေဒၚၿမၾကညိက သိပ္လည္တာ--အရင္လဲမသကၤာတဲ့ အဖြဲ ့ေတြ က လိုက္တာ
သူက ေၿခရာေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ အေမာင္တို ့ က
ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည္ ့ၿပီး သူတို့ကားထြက္တာနဲ ့ေနာက္ကတန္းလိုက္ရမွာပဲ”

အေမာင့္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမ့စိတ္ထဲေလးေနသလိုပဲ--ထူးထူးၿခားၿခား အဲဒီညက သၾကၤန္မိုးေၿပးေလးရြာၿပီး ပိေတာက္ေတြ လည္း ပြင့္တယ္။

ေနာက္ေန ့မနက္ သြားခါနီး ပိေတာက္ေတြ တေပြ ့ၾကီးနဲ ့အေမာင္ကေမ ့ကို ေရေလာင္းတယ္

“ ေရၾကိဳလာင္းခဲ့တယ္ေနာ္--ေမ
အၾကိဳေန ့ေရေလာင္းမခံရရင္ ေမ ငိုေနမွာစိုးလို ့”

အေမာင္ေၿပာမွ ေမ ့စိတ္ထဲတမ်ိဳးၿဖစ္မိတယ္။ ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ ့မွာ ေမာင္တို့သြားမယ္ ့ ဟိုင္းလက္ ကားေလး ေရာက္လာေတာ ့သြားမယ္ေနာ္--ေမ -ဆိုၿပီးလက္ၿပၽႏုတ္ဆက္သြားတယ္-

အေမာင္ေပးခဲ့တဲ ့ ပိေတာက္ပန္းေတြ ဘုရားရွင္ကိုကပ္လွဴၿပီး အေမာင္တို ့ လုပ္ငန္းေအာင္ၿမင္ပါေစ-လို့ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမ ့ဆုေတာင္းေတြ မၿပည့္ခဲ့ပါဘူး---
ညေနေစာင္း မွာ အေမာင္တုို ့စီးသြားတဲ ့ကားေမွာက္လို ့ အားလံုး အေရးေပၚဌာနေရာက္ေနၿပီဆိုတာလဲ ၾကားေရာ ေမ ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားေပမယ္ ့ အေမာင့္အသက္ကိုမမွီေတာ့ဘူး--

မိန္းကေလးေတြတင္ၿပီး ထြက္ေၿပးတဲ ့ေဒၚၿမၾကည္တို ့ကားကို မွီေအာင္လိုက္ေမာင္းရင္း ကားခ်င္း ပြတ္မိရင္း နွစ္စီးလံုး ေမွာက္တာတဲ ့

ဟိုဘက္ကားက ေဒၚၿမၾကည္ နဲ ့သူ ့ဒရိုင္ဘာ ၊ ဒီဘက္ကားက အေမာင္နဲ့
ေနာက္ နွစ္ေယာက္ဆံုးသြား တယ္တဲ ့-- မိန္းကေလးေတြ ကိုေတာ့ ၿပန္ေခၚခဲ့ႏိုင္တယ္တဲ့-

အို--ေမ့ ရင္တခုလံုး ေၿဗာင္းဆန္ၿပီး ၿဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို မယံုႏိုင္သလိုပဲ--
မနက္ကမွ အေမာင္ က ပိေတာက္ပန္းေလးေပးၿပီး ေမ ့ကို ေရေလာင္းခဲ့ေသးတယ္ေလ။

ေမ မငိုေအာင္ ေခ်ာ့သြားတယ္ေလ--အေမာင္က ဘာလို့ေသရမွာလဲ-

မဟုတ္ဘူး-အေမာင္ေသတာမဟုတ္ဘူး--

အေမာင္ဟာတစ္သက္လံုး ၿမင့္ၿမတ္တဲ ့စိတ္ထားနဲ ့ေကာင္းတာေတြပဲ
လုပ္ခဲ့တာေလ-

ဒီလိုလူကိုမွ ရက္စက္လွခ်ည္လားကံၾကမၼာရယ္--

အေမာင္ေရ--အေမာင္ ေမ ့ဆီၿပန္လာမယ္ဆို -

ေမ နဲ ့ တဘ၀ လံုးလက္တြဲေလွ်ာက္မယ္ဆို--

ေမ့ရဲ ့ ေကာင္းကင္ဟာ ၿပိဳက်ပ်က္စီး သြားပါၿ႔ပီ။

xxxxxxxxxx

အေမာင္ မရွိေတာ့ေပမယ္ ့ ေမ ဒီရြာေလးမွာပဲ ဆက္ေနခဲ့ပါတယ္။

အေမာင္လုပ္ေစခ်င္တဲ ့အလုပ္ေတြေမ ဆက္လုပ္ေပးမယ္ေလ-
အေမာင္တို့အသက္နဲ ့ရင္းၿပီး လမ္းၿပသြားလို ့ ခုဆို ရြာသူရြာသားေတြကို အၿမင္က်ယ္ကုန္ၾကၿပီေလ-
မိန္းကေလးေတြလဲ အသိတရားရွိၿပီး အယံုမလြယ္ၾကေတာ့ပါဘူး--သမၼာအာဇီ၀က်တဲ့အလုပ္ကိုလဲေရြးတတ္ေနၾကပါၿပီ။
ရိ္ုးသားတဲ ့ေက်းလက္က ပန္းေလးေတြ အားမာန္အၿပည့္နဲ ့ လန္းဆန္းေနပါၿပီအေမာင္

အေမာင္ ေရာက္ရာဘ၀က၀မ္းသာပီတိနဲ ့သာဓုေခၚႏိုင္ေအာင္ ေမ
အမွ်ေ၀ ေနပါတယ္။

ေမလဲ အေမာင္ဆံုး ကာစ က ရူးမတတ္ ခံစားခဲ့ရတဲ ့ စိတ္ေတြကို
တရားေရေအး နဲ့ေဆးေၾကာၿပီး ခုဆို ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တဲ ့ ေမ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။

အေမာင္ မရွိေတာ့ေပမယ္ ့ အေမာင့္ပံုရိပ္ေတြ ၊အေမာင့္စကား သံေလးေတြ၊ အေမာင္ ့အဆံုးအမေတြနဲ ့ ေမ ေလ ဘ၀ကို အဓိပါယ္ရွိွရွိၿဖတ္သန္းေနပါတယ္ အေမာင္-

ၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တာ-- လူသားေတြဟာ သံသရာတေလွ်ာက္ က်ခဲ့ရတဲ့မ်က္ရည္ေတြဟာ သမုဒၵရာ နွစ္စင္းစာမက မ်ားခဲ့လွၿပီ--တဲ ့-

ေမ-- မငိုေတာ့ပါဘူး အေမာင္-

ေမ ့ မ်က္ရည္နဲ ့တမ္းတၿခင္းေတြေၾကာင္ ့ ေရာက္ရာဘ၀မွာ အေမာင္ ့ကို မပူေလာင္ေစခ်င္ဘူးကြယ္--

ေမ ့မ်က္ရည္ေတြကို သိမ္းလိုက္ပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္အေမာင္ရယ္--
ခုလို ပိေတာက္ေတြပြင့္ဖူးၿပီး လြမ္းငွက္ေလးတြန္ၾကဴးေနတဲ ့အတာေႏြဦး ကို ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာ ့ ေမ လြမ္း ပါရေစ ေနာ္-
ေဟာဒီ ့စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ပန္းေၾကြေလးေတြေမွ်ာရင္ း ဥၾသငွက္ေလးနဲ့
အၿပိဳင္အေမာင့္အတြက္ မဆံုးႏိုင္တဲ ့အလြမ္းေတးေလးသီပါရေစေနာ္--

အေမာင့္ကိုတမ္းတရင္း ပန္းေၾကြေလးေတြကို စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲ
ေမွ်ာခ်အၿပီး မွာ ပိေတာက္လမ္းေလး အတိုင္း ေမ ၿပန္လွည့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ--

“
ေမေမ--သားသားေရသြားကစားေတာ့မယ္ေနာ္-”

ေဒၚၾကီးစိုး ဆင္ထားေပးတဲ ့ ၀တ္စံုအသစ္ေလးနဲ ့ သၾကၤန္ဦးထုပ္ေလးနဲ ့ ေရေသနတ္ေလးကိုင္ထားတဲ ့ သားေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။

“ဟယ္--တစ္ေယာက္တည္းသြားမလို့လား-
ေမေမလည္းလိုက္ခဲ့မယ္ေလသားသားရဲ ့”

“ဒီလမ္းထိပ္တင္ပါ-သားသားတို ့မူၾကိဳေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးပက္လို့ရေအာင္
ဆရာမက လုပ္ေပးတာ--ေဒၚၾကီးစိုးလိုက္ပို့မွာ--ေမေမမလိုက္နဲ့ေတာ့-
ေမေမက လူၾကီးဆိုေတာ ့ ေယာဂီ၀တ္စံု၀တ္ၿပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားေလ”

တတ္လိုက္တဲ့သားေလး--အေမာင္ေရ-သားေလးကအေမာင္ ့အတိုင္းပဲ -
ခု ေမ ့ကို ဆရာလုပ္ေနၿပီ သိလား-
ေလာကၾကီးမွာ ေမ တစ္ေယာက္တည္းမက်န္ခဲ့ရေအာင္ ေမာင့္ကိုယ္စား
ထားခဲ့တဲ ့ လက္ေဆာင္ေလးေပါ ့ေနာ္-
ဒီသားေလး ၾကီးလာရင္လဲ အေမာင့္လို စိတ္ဓါတ္ၿမင့္မားေအာင္၊ တည္ၾကည္ရဲရင့္ၿပီး
အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္၇ြက္တတ္ေအာင္ ေမ သြန္သင္ဆံုးမရဦးမယ္။

ဒီသားေလးကိုၿပဳစုပ်ိဳးထာင္ဖို ့မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ ့ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေအာင္ ေမ ၾကိဳးစားမာန္တင္းရင္း ခုလို အတာေႏြဦးမွာေတာ့ဥၾသငွက္ေလးနဲ့ အတူ ေမ ့ကို လြမ္းခြင့္ၿပဳပါဦး
အေမာင္ရယ္--

ေဒၚၾကီးစိုး လက္ကိုဆြဲၿပီး သားေလးထြက္သြားတာကို ေငးၾကည့္ရင္း
ေမ့ရင္ထဲကေန အေမာင့္ကို ကတိစကားေတြ
တိုင္တည္ေၿပာဆိုေနမိပါေတာ့တယ္။

                     ခံစားနားလည္ႏိုင္ပါေစ