အသက္ဝင္ေသာမန္႔မ်ား မ်ားျပားလာပါေစ

ေလာကမွာတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းေနဖို႔
ဆိုတာျဖစ္ႏိုင္တယ္ထင္လား?ဘယ္သူ႔အတြက္မွလည္းဂရုမစိုက္၊ဘယ္သူမွလည္းသူ႔ကိုဂရုမစိုက္၊
မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ၊မိဘေဆြမ်ိဳးဘယ္သူ႔ကိုမွလည္းဂရုမစိုက္၊ထိုလိုဘဝမ်ိဳးကိုသင္ေနႏိုင္သလား?တစ္ကိုယ္ေကာင္းအဆန္ဆံုးလူေတာင္သူဂရုစိုက္တဲ့လူေတြရွိေသး။ဥပမာသူခ်စ္ရသူသူ႔မိဘစသျဖင့္ေပါ့။ဘယ္သူမွသင့္ကိုဂရုမစိုက္တဲ့ေလာကႀကီးမွာသင္ေနႏိုင္သလား?က်ေနာ္ေတာ့မေနႏိုင္ပါ။ေနႏိုင္တဲ့လူရွိခဲ့ရင္ေတာင္သူ႔ဘဝႀကီးကအထီးက်န္ၿပီးစိတ္ညစ္စရာေတြျပည့္ေနမွာအေသအခ်ာဘဲ။

လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးကဂရုစိုက္ခံခ်င္ၾကတာဗ်။
အသံုးဝင္ခံခ်င္ၾကတာဗ်။အထင္ႀကီးခံခ်င္ၾကတာဗ်။ဥပမာ-အသင္းအဖြဲ႕နဲ႔လုပ္ရတဲ့ကိစၥမ်ိဳးမွာဆိုမိမိလုပ္ႏိုင္တဲ့အခန္းမရွိခဲ့ရင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအသံုးမက်ဘူးလို႔ခံစားရတာမ်ိဳးေပါ့။မိမိလုပ္လိုက္တဲ့ကိစၥတစ္ခုကိုတစ္ပါးသူဘယ္လိုျမင္လဲဆိုတာကိုဘဲဂရုစိုက္္ၾကတယ္။ဆိုလိုတဲ့သေဘာကဂရုစိုက္ခံခ်င္ၾကတာေပါ့။
သင္ကိုယ္တိုင္မွန္မွန္ေျဖၾကည့္ပါ။မိမိလုပ္လိုက္တဲ့အလုပ္ကိုမေကာင္းဘူးလို႔ေျပာရင္သင္ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။စိတ္ဆိုးမလား?စိတ္တိုမလား?ေဒါသထြက္မလား?အကုန္လံုးျဖစ္မွာဘဲ။
ဒါေပမယ့္အဲလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုတျခားသူမသိေအာင္သာေနရမယ္။ကိုယ္ကိုတိုင္ေတာ့မသိေအာင္ေနမရတာအေသအခ်ာဘဲ။အလုပ္တစ္ခုကိုစလုပ္ကတည္းကငါ့ဟာငါလုပ္တာ၊ဘယ္သူဘာေျပာေျပာဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔သင္တို႔ကိုသင္တို႔ေတြးထားၾကလိမ့္မယ္။ေဝဖန္အျပစ္တင္ဂရုမစိုက္တဲ့သေဘာ
ကိုေတြ႕လာရင္ေတာင္သင္အဲလိုဆက္ေတြးၿပီးဟန္ေဆာင္ေနအံုးမယ္။သင္ကိုယ္သင္ေတာ့အနည္းနဲ႔အမ်ားခံစားလိုက္ရမွာအေသအခ်ာဘဲ။

ဒီလိုဘဲက်ေနာ္တိုက္တြန္းခ်င္တာတစ္ခုကSteemitဆိုတဲ့Communityမွာပို႔စ္ေတြတင္ၾကတယ္။vote and mentေတြလုပ္ၾကတယ္။ပိုက္ဆံရလို႔ေရးသည္ျဖစ္ေစ၊ဝါသနာအရေရးသည္ျဖစ္ေစ။ေရးလိုက္တင္လိုက္ေသာpostတစ္ခုမွာသူ႔အားစိုက္ထုတ္ခ်က္ပါတာေတာ့အေသအခ်ာဘဲ။က်ေနာ္တို႔တစ္ေတြပရိုေန႔မွတင္ၾကတယ္။ေရးဖို႔စာေတြစဥ္းစားအားစိုက္ထုတ္တင္ၾကတယ္။
ပရိုရဖို႔အဓိကဆိုတာမွန္ပါတယ္။လက္ခံပါတယ္။ပရိုေန႔မွာတင္သမၽွပ္ု႔စ္ေတြကိုvote and ment ကူညီၾကတယ္။ဒါေပမယ့္တစ္ဝက္ေလာက္အသက္မပါဘူး။
ဘာလို႔အသက္မပါလဲ?တစ္ပါးသူရဲ႕အားစိုက္ထုတ္မႈကိုမန္႔ၿပီးရင္ၿပီးေရာလုပ္ၾကတယ္။အကုန္လံုးကိုေတာ့မဆိုလိုပါ။ပရိုရဖို႔အဓိကဆိုေပမယ့္ကိုယ္ေရးထားတဲ့စာေတြကိုဖတ္ၿပီးအသက္ဝင္တဲ့မန္႔မ်ိဳးကိုသင္ကိုယ္တိုင္ေရာမလိုခ်င္ဘူးလား?က်ေနာ္ေတာ့လိုခ်င္တယ္။

ပို႔စ္တစ္ခုေရးဖို႔က်ေနာ့အတြက္မနည္းစဥ္းစားရတယ္။ငယ္ငယ္ကတည္းကစာဖတ္ပ်င္းခဲ့တဲ့သူ။စာစီစာကံုးဆိုလည္းဆယ္တန္းတုန္းကေတာင္တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္ဖတ္ၿပီးေျဖလာခဲ့သူ။အခုထိေတာင္စာဖတ္ပ်င္းေနသူ။အဲလိုလူအတြက္ပို႔စ္တစ္ခုေရးဖို႔ဆိုတာမနည္းစဥ္းစားရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ပရိုေန႔တိုင္းေတာ့အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားၿပီးဖတ္ေပးတယ္။တင္တဲ့ပို႔စ္ပိုင္ရွင္ကိုအားျဖစ္ေအာင္သူတင္တဲ့ပို႔စ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့မန္႔မ်ိဳးကိုစဥ္းစားေရးေပးတယ္။ဘာလို႔လဲ?က်ေနာဝမ္းနည္းရသလိုဝမ္းမနည္းေစခ်င္လို႔။ပရိုေန႔ကတစ္ပတ္မွတစ္ခါထဲပါ။အဲေန႔တစ္ရက္ေလးေတာင္တစ္ပါးသူရဲ႕အားစိုက္မႈကိုအသိအမွတ္မျပဳခ်င္ၾကပုလား?

ပရိုရဖို႔အတြက္ဘဲအဓိကလုပ္ေနၾကတယ္။
စာမဖတ္ခ်င္ၾကပု။အကုန္လံုးကိုမဆိုလိုပါ။
အားစိုက္ထုတ္ထားေသာပို႔စ္တစ္ခုကိုတစ္ပတ္မွတစ္ခါဘဲဖတ္ရတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္အားစိုက္ဖတ္ေပးၿပီးအသက္ပါေသာမန္႔မ်ိဳးမန္႔ၾကပါ။
သူမ်ားမလုပ္ရင္ေနပါေစ။ကိုယ္ကိုတိုင္ေတာင္လုပ္ပါ။သူမ်ားကသင္မဟုတ္ပါ။သူလည္းအဲလိုမန္႔တာဘဲ။ငါလည္းအဲလိုဘဲလုပ္ေတာ့မယ္မလုပ္ပါနဲ႔။သူမ်ားလုပ္သလိုကိုယ္လုပ္လုပ္ရင္ကိုယ္ကိုတိုင္လည္းသူမ်ားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ရန္ကိုရန္နဲ႔မတံု႔ျပန္ရဆိုသလိုေပါ့။ဆဲဆိုယုတ္ညံ့ေသာစကားေျပာသူကိုအလားတူစကားျပန္ေျပာလၽွင္သင္ကိုယ္တိုင္လည္းသူနဲ႔မျခားုဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ပရိုရေနစဥ္အေတာအတြင္းတစ္ပတ္မွတစ္ခါဖတ္ရေသာပို႔စ္အားစိုက္ထုတ္၍ဖတ္ေပးၾကပါ။
Written by @hzerok
Photos from google
MSC-121